Wolfram Conrad Fuchs (1865–1908) urodził się w Niemczech, ale w wieku 5 lat wyemigrował do Chicago. Jako mały chłopiec wykazywał duży talent artystyczny, który odziedziczył po ojcu J. Fuchs’ie, słynnym pianiście zwianym z Instytutem Artystycznym w Chicago i Metropolitan Muzeum w Nowym Jorku. W trakcie nauki w Stanach Zjednoczonych przejawiał duże zainteresowanie naukami przyrodniczymi. W szczególności fascynowały go zjawiska związane z elektrycznością i magnetyzmem. Do Niemiec powrócił, aby rozpocząć studia wyższe na Uniwersytecie w Berlinie na kierunku inżynieria elektroniczna (electrical engineering), którą ukończył w 1889 roku. Przed powrotem do USA przeprowadził się do Paryża, gdzie studiował sztukę w słynnej szkoły Ecole des Beaux Arts. A po powrocie do Stanów, zapisał się na studia na Massachusetts Institute of Technology w Bostonie [1].
Odkrycie W.K. Röntgena zwróciło uwagę świata naukowego także w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, co miało wpływ na stworzenie Pracowni Rentgenowskiej Fuchsa (Fuchs X-ray Laboratory) w Chicago. Miejsce stało się przez lata wyznacznikiem edukacji lekarzy i techników, którzy otrzymywali gruntowną wiedzę na temat urządzeń i techniki radiografii [1-2].
Wolfram Conrad Fuchs uważany jest za pioniera i wybitnego specjalistę w zakresie radiografii swoich czasów. Jako pierwszy wykonał zdjęcia rentgenowskie stawów biodrowych oraz kamieni w pęcherzyku żółciowym. O uznaniu jego wiedzy i popularności może świadczyć fakt, że został wezwany do umierającego w wyniku zamachu Williama McKinley’a. Jedna z kul zamachowca utkwiła w brzuch prezydenta Stanów Zjednoczonych.
Jednak diagnostyka rentgenowska nie przyniosła spodziewanej pomocy. Prezydent zmarł 14 września 1901 roku, w kilka dni po zamachu w wyniku sepsy spowodowanej postrzałem [2].
Fuchs od początku swojej kariery zastanawiał się jaki wpływ ma promieniowanie na organizm ludzki. Praca pochłaniała go do tego stopnia, że spędzał całe tygodnie w laboratorium bez opuszczania go. Oddanie nauce i czynnościom zawodowym negatywnie odbiło się na zdrowiu Fuchsa. Mimo że uważał, że szkoda w użyciu promieniowania rentgenowskiego powinna być postrzegana jako nieznaczna, w porównaniu z dobrem wynikającym z jego użycia, sam stał się ofiarą promieniowania X. Z powodu ciężkiego popromiennego zapalenia skóry amputowano mu palce u rąk.
Fuchs opracował pierwsze zalecenia z ochrony radiologicznej, wskazując że czas ekspozycji powinien być jak najkrótszy a lampa rentgenowska powinna być umieszczona w odległości minimum 12 cali (30 cm) od skóry pacjenta. Zalecał również natłuszczanie wazeliną wysuszonej pod wpływam działania promieni X skóry rąk. W ówczesnym czasie prawie wszyscy, którzy obsługiwali urządzenia rentgenowskie mieli ten sam problem zdrowotny. Dowiódł, że oparzenie rentgenowskie nie różni się od oparzenia zwykłego [1-2].
Wolfram Fuchs jest uznawany za wybitnego elektroradiologa ze względu na umiejętności, które wciąż doskonalił, ponad przeciętne zaangażowanie w pracy oraz upór w dążeniu do celu mimo licznych przeciwności. Po amputacji palców przerwał pracę zawodową i podjął się trudu napisania książki, która miała być podsumowaniem jego dorobku. Pracę nad publikacją przerwała ciężka choroba nowotworowa i śmierć. Tak jak w przypadku wielu specjalistów w radiografii, Fuchs zmarł w wyniku przerzutów po długiej walce z rakiem wywołanym przez promieniowanie rentgenowskie. Jego syn Arthur, także był zawodowo związany w wykorzystaniem promieni X w medycynie. W 1955 ukazała się książka jego autorstwa Principles of Radiographic Exposure and Processing, która jest podsumowaniem dorobku ojca i syna.
Źródła: ↓
- https://www.chicagomag.com/Chicago-Magazine/The-312/March-2011/5-Things-You-Should-Know-About-Radiation-Because-They-Are-Interesting/, data dostępu: 20.12.2020
- Brown Percy, Wolfram Conrad Fuchs, https://www.ajronline.org/doi/pdf/10.2214/ajr.164.4.7726012, data dostępu: 20.12.2020
